Küskünler Şiiri - Mustafa Yaralı

Avcumun içinde ağrılı başım,
Yanıma uğramaz, melekler küskün.
Sel olup içime akar gözyaşım,
Yerde her şey, gökte melekler küskün.

Şu gönül kahrını yedemiyorum,
Yorgun adımlarla gidemiyorum,
Uçmayı da hayal edemiyorum,
Kanatlarım kırk, telekler küskün.

Bir segilim vardı, çattı kaşını,
Merhamet dilendim, vurdu taşını,
Zülfüne hayrandım, döndü başını,
Yanaklara sarkan gelekler küskün.

Umutla çalıştım, dertle yaşadım,
Tarlam ateş aldı, bende susadım,
Yüz eksem on olur bütün hasadım,
Unumu eletmez, elekler küskün.

Kader yük üstüne yükler bindirmiş,
Bu zayıf bedene, sarıp sindirmiş,
Ne tutmuş ucundan, ne de indirmiş,
Sırtımda dağ gibi, şelekler küskün.

Ölüye çevirdi, gayretle çaba,
Başımda dolanır, kuzgun, akbaba,
Yaralıya akrep, eş dost akraba.
Bana engerekli gerekler küskün.

06.09.2012...Mustafa Yaralı