Küskündür sana küllerim,
Artık yakmak için bile
Hatırlamadığından.
Bir nefes arasında bile
Geçmediğinden,
Gözlerinden gölgem,
Kırıktır küllerim.
Oysa ben,
Hektarlarımı sende yitirdim,
Bir kış günü,
Bir yaz yangınıyla,
Ki artık ciğersizim.
Buruktur sana yüreğim
Sana olan haykırışlarına
Dönüp bakmadığından
Bir çölün ortasında,
Rüzgarsız bir,
Gece sessizliğinde bile
İrkilmediğinden
Oysa ben,
Damarlarımdan sana,
Tel tel duvaklar ördüm,
Kırmızıyı sevdiğinden,
Ki artık damarsızım.
Ve sen;
Duymayan, hatırlamayan
Mümkün müdür ki
Hatırlamıyor olasın
Senden aldıklarımı
Sana verdiklerimi
Aşkımı, aşkını,
Sevgimi, sevgini.
Ki almadığını, vermediğini
Söyleyebilirsin.
Çoğu davalıdan
Beklendiği gibi
Ama sana son verdiğim
Son sözüm üzerine olsun ki
Sanma ki hukuk yanılır ahrette,
Bilesin....
Kayıt Tarihi : 13.9.2003 18:31:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!