Küskün Yalnızlıklar Ülkesi

Küskün bir yalnızlıksa şayet gözlerinden dökülen
Eyvah ki ne eyvah! Büyük bir felakettir beklenen
Öfke gibi çağlayıp taşamazsan derinden
Hüzün kere hüzünlere gark olup istemeden
Depremlerle sarsılırsın çaresiz kendi içinden;
Akdeniz kadar acılı ve sıcak
Acımtırak hazlarla dökülmüş yaprak yaprak

Küskün bir yalnızlıksa şayet gözlerinden dökülen
Bir acıyı eski bir hatıra ile kül eden
Girdaba yakalanmış geçerken dehlizlerden
Çaresiz söndürdüğün ateşlere yan istemeden
Tarifsiz hazları yutmuş ve unutmuş olarak
Bir umut, bir bulut, bir gökkuşağı olan sen
Bir damla gözyaşı:Berrak - süreyya göklerinden-

Küskün bir yalnızlıksa şayet gözlerinden dökülen
Boğazında düğüm, mengene, hıçkırık
Asır gibi uzun, nil gibi derin yalnızlık
Sarıyorsa şayet ruhunu çaresiz, kimsesiz, sağır
Gönül havzasında evren küçülür, yarası büyür
Bir alaşahan tılsımıyla göklerden masivaya süzülür;
-sükuna ermiş bir ceylan! ..-
Gözlerinde son uyku bölünerek…büyür…