Küskün Sevdam Şiiri - Muharrem Araz

KÜSKÜN SEVDAM

Bazen
Yalnızlık ürpertince gecede
Bir ses duymuş gibi zamansız
Kalkar bakarsın ya camdan
Bir tozan fırtına boran
Kaybolur resimler sisler içinde
Bilmez geldiğini nerden
Alır götürür yüreğin
Derinlerden
Yankılanır aniden
Kulak keser,
Göz kısar,
Kendin pısar
Ordan mı
Şurdan mı
O'ndan mı..
Beklersin.

Bazen
Sıcak bir yanma hissedersin zamansız
Sol yanında inceden ağrılar,
Tırnaklarından sızmakta
Yüreğinden kanayanlar,
İç geçirmekte
Nerde
O mu?
Bu mu?
Doğru mu der,
Dalar bakar,yanar
Gidersin.

Bazen
Martı sesi olsun deniz üstünde
Her çalan telefonda zil sesi
Gelen her kağıtta resmi
Yürürken binlerce kalabalık arasında
Arkası dönük,belli belirsiz benzetmelerde
Başını çevirdiğinde göz göze gelsin
İstersin.

Bazen
Fal tutar şarkılardan hasretlik olur,kavuşsun
Aşkından dağlar delsin,koşup gelsin
Dilersin.

An yalnızlık zamanı,perde kapanmış
Yollar kış yılgınlığında,dil,susmuş bülbül
Yar,kaf dağında bir kuş,
Yaşananlar tatlı bir düş,

Yarden yana,güneş batmış
Alem, üç kuruşluklar aşklarda sefada
Sola dön puşt,sağa dön kahpe sevdaya mahkum yürekler
Bir sen Mecnun, Leylalar keyfe dalmış
Kapanır üstüne hep bir ağızdan,
Yüreksiz karanlık geceler,
Ağla sızla,kurusun sevda çiçeği
Gözlesen,özlesen
Ha bu gün ha yarın
Belki gelse der avuturdun ya seni
De get gitsin
Namert yiğide muhtaç
Gün gelir kapına,gecenin bi vakti
Yakamozlar altında
Utanmaz ne denizden,ne aydan
Ne özür
Ne …
Gönül almak yarında,aşka dair.

Bazen,
İncinir,
Üşürken sevdaya
Böyle hisseder
Küser gidersin.

Mozan-Muharrem Araz