Küskün Sazlarım… Şiiri - Mustafa Usta2

Dünü düşündükce yorgun düşüyor
Özlemle vurulmuş, kırık dizlerim.
Yürek yangınlarda, beden üşüyor
Karda beliriyor titrek izlerim.

Hayat şerit gibi bir filim olmuş
Sahneye hasretin sızısı dolmuş
Düşümde gördüğüm renklerim solmuş
Buğulu bakıyor şimdi gözlerim.

Bu gün uzaklaşmış, gitmiş anılar
Beklesemde boşa, gelmez sanılar
Sevda inlemiyor çalan tınılar
Acıya karılmış artık sözlerim.

Hangi yöne dönsem huzur gelmiyor
Dilim baldan bile tadı almıyor
Anlatsam lokmana çare olmuyor
Sanki haram olmuş, gülmez yüzlerim.

Zalimin davulu meydanda durur
Tokmağı her defa beynime vurur
Adalet bildiğim çeşmeler kurur
Bu gün duyulmuyor haklı tezlerim.

Bin sözü söylesem kim anlar bilmem
Hakîkat bildiğim sözümü silmem
Zulmü hoş görüpde asla eğilmem
Borana bürünse bahar, yazlarım

Karanlık geceyi sabah bozacak
Nemrutlar elbette buna kızacak
Kalemim daima doğru yazacak
Ses vermese bile küskün sazlarım

17 Ocak 2010 İstanbul

Mustafa Usta