Küskün Çiçekler Şiiri - Melek Dalgıç

Ne zaman gelsen gözlerime
En son güldüğüm gelmez
Üzdüğün dün gibi hatırımda
Ne aylar unutturur ne yıllar seni
Kalbimi ilk yaktığın gibiyim
Ay küsmüş geceye lal
Kalem kırılınca şiirler ağlar
Sorsan ki neyler ne yapar
Vebalime girdiğin gün gibiyim
Dilimde bütün sözler
Vuslattan eylemez haber
Kalbim verir hükmünü
Aklıma vermez ihtilal
Ne tarafa kaçsam
Yönüm hep sana çıkar
Vazgeçmenin özetini yazar gibiyim
Merakla okusan da
Sayfaya düşen damladır bunlar
Oysa tek başıma
Yaşadığım yalnızlığımda var
Gönlüme şayandın sen bir de bahar
Artık gün batımı hasreti sayar
Hüznü koparıp
Dallarından atsam da
Penceremde küsmüş
Bütün çiçekler ağlar
Bir öpücükle uğurladım
Bu son veda erkendir sonbahar