Küskün Çiçek Şiiri - Sedat Erdoğdu

KÜSKÜN ÇİÇEK

Ellerinde her bayram, yaktığın kınaların
Sürme çekmiş gözlerin, gelincik dudakların
Bir deprem kuşağında, uçuyordun kanatsız
Küskün çiçek gibiydi, simsiyah bakışların…

Dilinde kırık dökük, sevdalı şarkıların
Sararmış dallarını, gözyaşınla sulardın
Sol göğsünün üstüne, sağ elini dayardın
Defterimin arasında, küskün çiçeğimdin…

Kafesi dar gelirdi, sevdalı yüreğinin
Saçlarını örterdi, karanfilli yemenin
Defnederdin sevdayı, ceviz sandık içine
Saksılara darılmış, küskün çiçek gibiydin…

Bazen nefes kadardın, bazen tatlı yalandın
En çocuksu gülüşle, hatıramda yaşardın
Yüreğimin gittiği, yollarda yürüyorum
Hem bana çok yakındın, hem bana çok uzaktın…

İlk senden dinlemiştim, sevdalı şarkımızı
Saklama hiç zamansız, açan taç yaprağını
Yeşermedi yüzünün, beyaz masum gülleri
Küskün çiçek koydum ben, bundan böyle adını…

Unutamam giderken, Yetimce bakışını
Soğuk mermer taşına, yazdım senin adını
Adresini soruyor, ak kanatlı güvercin
Alfabemde tutuklu, kalbimin kırgınlığı…

Sedat Erdoğdu