Küskün biriyim Şiiri - Yasemin Güven

Ben yokluğuna alıştım sanıyordum ama alışamadım...
Her defasında canım daha da çok yanıyor içim parçalanıyor...
Bazen unut o yok artık diyorum sonra sen geliyorsun aklıma...
Ya ismini duyuyorum bir yerlerden yada hatıralar canlanıyor gözümde...

Senden sonra kimseyi sevemedim kimsenin canıda olmadım...
Senden sonra herşey bitti bende sen gittin ben bittim bitişim oldu...
Hayat ne garip sevmediklerimiz yanımızda sevdiklerimiz toprak altında...
Öyle bir haldeyimki sanki yavaş yavaş ölümü bekler gibi sebepsiz...

Şimdi yanımda olsan bana sımsıkı sarılsan saçlarımı okşasan...
Yada eski günlerde olduğu gibi balığa çıksak mesela...
Sen bana balık tutmayı öğretsen sonra masallar anlatsan...
Biliyorum ne kadar istesekde gidemicemizi ve bana bir daha sarılamıcanı...

Seninle oyunlar oynadığımız ağaca salıncak yaptığımız...
Sonrasında mahalle maçı yaptığımız saklambaç oynadığımız o günler gelmicek...
Ben dört gözle bir daha işten eve dönüşünü beklemicem...
Sabah uyandığımda günaydın abi nasılsın diye birdaha söyleyemicem...
Íşte ben böyle bir haldeyim biraz kırık biraz hüzünlü birazda yaşamaya küskün biriyim....

YASEMİN GÜVEN