Küskün Bir Mum Işığı Hayat

Kendi eşiğine kıvrılıyor kırılmış çizgilerimiz
Sırtlayıp acıları yürümek yakasız yolculuklara
Sığınacak yer arar iken yüzde sevinçlerimiz
Kırgın bir menzil arar insan kadim aldanışlara

Nabzımın nahoş şerbetini dağıtıyorum çocuklara
İçimdeki bayram sevinçlerine ağıt sürdü zebaniler
Kendi derinliğimin saf toylarında uyduruk masallar
Yangının ar lekesini bile çıkaramaz oldu itfaiyeciler

Gönlümün gurbetinde küskün bir mum ışığı hayat
Titrek ellerimin parçalı yalnızlığı ömür hücremde
Sağanak bir tükenişin yazgısı şimdi mor dağlarımda
Hüzünlerin kırık kemiklerini semiriyor aç soytarılar

Telaşlı dünlerde kaybolmuş bayramları arar çocuklar
Güller baharlara küskün ağlar iken yatağında bir şair
Ömür masum bakışlarımızda hızla akan öfkeli bir nehir
Saçlarımda kış güneşi ruhumun hücrelerinde intizar