Küskün Şiiri - Toykan Nar

Benim de nice güllerim vardı,
Bahçemi yıkan talandan önce.
Üstüme yakışan renklerim vardı,
Yalanlar kalbime çökmeden önce.

Benim de nice güzel gülmüşlüğüm vardı.
Ağladığımı görenler üstüme gülmeden önce.
Benim de hetkes gibi büyük umutlarım vardı.
Kader bir tekeri üç kez ters çevirmeden önce.

Sabrettim, azmettim, dertettim, yüklendim.
İman ettim, af diledim, yalvardım, kahrettim.
Sırtlayıp bütün yükleri gidiyorken yolumda,
Bir el dileyen herkese uzandım bir el verdim.

Tükendim, yoruldum, devam ettim, kaybettim.
Ağladım, düştüm, el dilendim, terkedildim.
Kaltın her zaman bir çok kez düşsemde yolumda,
El uzattığım herkes gitmişti, ben yıkıldığımda.

Simdi nice gonca güllerin var senin.
Bahçeni koruyacağım o talanlar vuramayacak seni.
Üzerine yakışan binlerce rengin var bak senin.
Kalbin bana emanetken o yalanlar yaralayamayacak seni.

Gülüşlerine niceleri eklenirken her gün senin.
Sen ağlarken gülmek isteyenler göremeyecek seni.
Umutlarını yeşil tutmak için uğraşırken senin.
Kaderin tekeri ilk kez bende ters dönecek derim.

Sabret sen, azmet, dert etme ama yüklen.
İman et sen, affet, yalvart ve kahret.
Ben sırtlarım seni de yolunda ayakların narindir senin.
El dileyenlerin derisinden bir çardak sana olur serin.

Tükenme sen, yorulma hiç, devam et ben buradayım.
Ağlama, düşme, el dilenme ben yanındayım.
Her yokuşta, her inişte, her sağanak yağışta.
Herkes gitse bir ben kalıp yeteceğim sana ve aşka.