Küskün Şiiri - Yunus Akkale

Cananım yolda, ümidim gurbette
Savrulur harmanım yel bana küskün
Yazılan gelir ne varsa akıbette
Gözümde kirpikler kıl bana küskün

Bağlanır dilleri görmez gözleri
Ayağa kalkamaz tutmaz dizleri
Dünya’da kalmıyor ayak izleri
Ayaklarım çeker dil bana küskün

Hüzün yağar kapladı dağı, taşı
Oyana bu yana ne bu telaşı
Damla damla gözden akınca yaşı
Gurbette mekân gönül bana küskün

Dostların duymazsa bunca feryadı
Sonsuza yazıldı defterde adı
Böyledir Dünya’nın sonunda tadı
Teneşirde beden sal bana küskün

Bu gün varım ümidim yok yarına
Herkes gider, giden yolcu diyarına
Güvenme; bur da yoğuna varına
Ardımdan gelmiyor mal bana küskün

Bu gün varsın yarın düşün eceli
Allah için çalış gündüz geceli
Güzellik gör, ölüm iki heceli
Ayrıldım elimden kul bana küskün