Küskün Şiiri - Ozan Çetinkaya

Boşluğun yıllarca hüküm sürdüğü yalnız yolculuklarda
Kanatlarını gökyüzüne kapatan kuş gibi hayata küskünüm
Zevk almadan geçen günlerin en güzel olmasından korksa da
Hala inatlaşır, köprü üzerindeki hayatla, keçi gönlüm

Umut, zamanın daha çok olduğunu düşünerek gülümsemek Sırat’a
Hayat, gerçeği yaşarken varlığımın kalp atışları aslında
Gerçek, benden bir halt olmaz deyip kestirip atmaksa
Ne diye yer işgal edersin her gün diline bu laf dolanacaksa

Dertler dünyasını bir tek omuzlarmışcasına sıkıntılar içinde yürürken
Hasır altı edilen düşüncelerin beynimde şimşek gibi çaktığı karanlıklarda
Feryadımı duyuramamamın çığlıkları içimi kemiriyor
Bir fısıltı gönlüme, söyle de kurtul şu ölümcül dertten diyor.