Küskün Şiiri - Yakup Başar

Yıllardan sonra bitkin düştüm ben
Eşime dostuma küskün gittim ben
Sevgiyi özürü bir yana ittim ben
Ettiysem kendi kendime ettim ben

Gözlerim kararmış her yerim hırs olmuş
Benim yüzüme bütün kapılar kapanmış
Sonunda hayattan ayrılmakta varmış
Halbuki her şey boş ve yalanmış

Ben kendimde değilim beden halsiz
Günlerim geçmiyor ki hiç sizsiz
Sensiz hayat, hayat değil anlamsız
Ne tadı var dünyanın kalırsın yalnız

Güneş bile ısıtmaz hep üşütür beni
Kandilleri sönmüş karanlık günlerim
Acımasız dünyanın aynasına küskünüm
İnci gibi gözümden akan yaşlara bak benim

Bu ayrılık yüreğimi uyuşturuyor benim
Her yanım dert sarmış belki de öleceğim
Geceleri sizin hayallerinizi hep izledim
Sizi görmek için hep yılları bekledim

Bakmayın benim cahilliğime aldırmayın
Sizden ayrılmak içime dert oldu benim
Küskün değilim dönüyorum adalarıma
Bakmayın siz benim şu ihtiyarlığıma

Yaralı bir insanım yok mu beni dinleyen
Şu üç günlük ömrüme küskün baharım benim
Sizin sevginiz soğumadı avuçlarımda benim
Siz değil değiştiren beni benim kaderim

07.07.2010
Yakup BAŞAR