Kuşku Kanatlı Serçe Şiiri - Selma Ateşin

ölüm ellerimde ak bir güvercin,
sırça saraylara teğet uçuşur,
sanrısı yüceltilmiş çapraşık gecede;
uçuk renkli bir kafile,
sürer yokuşumu düzlük boğulur.

Türkü perçemimde yanık bir tondur,
rüzgar uçuşlu emeğim taşır gözlerin,
şuracıkta bir ölünür gibi,
erir gibi koca kayalık direğim.

Düşün özdekleşir,
sözde erir kabuslarım,
devşirdiğim imge kadar bir gerçeğim,
gerisi fatura biçilmiş gel-gitlerim,
kulağımda türkü burukluğu...

Kuşku kanatlı serçenin esrikliği elimde,
bir zaman çivilenmiş gözlerimin önünde,
ses harmanlardı sahte frekanslarda
ve ölüm;
hafifsenmiş yolculukta
biriket örülü tüneldi
biriket soğukluğunda...

Tumturaklı,
uzak nefeslerin sıcak rüzgarı,
alımlı askılardan anı devşirir,
çalımlı hüzün gibi salınır söğüt,
zora koşum vuran bilek salınır.

Öcüm alınır zifir sularda,
düşlerim yakamoz,
ay tutulmuş,
ben boğulmuşum derin kuyularda,
bir top al gelip alnıma oturmuş,
sağırmışım...

Söz boynumda asılı kahve değirmeni,
çarkı kırık dünyanın
öğütmüşüm
kalın işli ince bedenini...

Son sözleri saklı sağır suların,
oltamda güneşle,
kaçık bir gece
bağırmışım;
gözlerimde deniz
alabildiğince...