Kuşku Şiiri - Fuad Çalbay

KUŞKU

Öpüp o yılan ağızları ben
Gölgeli derin sularında karanlığın.
Kıvranarak can veriyor içimde,
Bir baykuş kalbi

Geceyi bir yarasa
Ordusuyla geçirdim kuşku öbeğinde
Bir yığın insanı geçip de
Ben varmadan o kara durağa
Bir bilmeceyi çözmek için
Gözlerimi verirdim örümcek ağına

Bir başka bu gün,
Her gün bastığım toprak
Ayaklarımın altında bir başka
Çürümüş bir kepazeliğin kiri
Bulaşmış sanki
Topuklarımdan tutuyor beni

Geceye Kusuyorum ya ben
bir gümüş köpeği gibi cılız ve titrek
Sofist ağzımdan bir çember çizerek
Kendime İrdelediğim bu alçak gül eğrisinden
Dönüp, dönüp sana çıkmalarım
Kudurmuş Çinlerle
Her gece pazarlık ediyorum
Usumdan bana kalanlar üzerinden
Aynaların içinden çoğaltarak
Yüzüm daha da uzaklaşıyorum kendimden