Kuşku Şiiri - Dinmez Er

Zaman oluyor kuşkulanıyorum,
Derinden tuhaf bir sesle uyanıyorum,
Karamsar bir melodinin notalarını,
Hatırlatıyor sanki rüzgarın ıslıkları,
Kapı pencere açık, hava sıcak,
Üşüyor yorganı üstüme çekiyorum.
Bir gariplik var ya ne bulmalıyım.
Saatin tik takları da duyulmuyor nedense,
Nedir bu korku tüneli bir kâbus mu?

Gündüz bir yerde okuduğum anektot,
Takılıyor aklıma birden; “Gelecek,
O gelecek, bilinmeyen geleceğimiz,”
İpotek altında, işin adı, aşın tadı yok
Endişeye mahal yok şimdilik her şey yolunda
Masalı, kaç kişi inanır acaba bu kuyruklu yalana,
Öyle ya; zalim tiranların, korku pompalayan,
Ezip geçen adımları altında, yaşayan ölüleriz.
Bulaşıcı bir hastalık gibidir güvensizlik duygusu,
İyileşemeyecek kadar çaresiz ve hastayız,
Karanlık bir geleceğin içinde beklediğimiz ne,
Kendi kendine iyileşeceğimizi mi sanıyoruz?

Dinmez ER / Şiirleri / Çeşme / 2020. 07. 13 /