Çölleşmiş kalbin senin
Kaybeder yolunu umudun kervanı
Gözyaşı kum fırtınasında kurur yere düşmeden
Sefa arayan cefa bulur yolunda senin
Vefa arayan bela
Kaktüslerin dikeni gönlüne batar
Sana karanfiller sunma hülyasındaki bedbahtın
Kanıyla boyasa da basacağın halıları sevdalın
Çiğner gidersin
Uykusuz gecelerde hüzünle nakşedilen desenleri
Söz dağarcığında yer yok aşka
Şiire ve umuda
Bir benzeyebilsem sana
Umursamamyı başarsam
Dönüp durmasam hayalinle gece boyu
Tek kişilik güreş gibi
Her sabaha yenik başlamak o en zoru
Küsemem ki sana yine de
Damla damla erise de acıdan gözlerim
Oflayıp kasırgalar koparsam da
Vazgeçmek sözcüğünü sildim sözlüğümden
Kalbinin çölünde gömdüm haritamı
Ayak izlerim bile kayıp
Ömrü heba etmek hüner sende
İki yanı keskin kılıç şu çaresizlik
Sana sevdayı öğretmek zor çok zor bu gidişle
Seni untmak daha da zor
Kayıt Tarihi : 21.12.2006 23:12:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!