Kuşbakışı Şiiri - Tahir Velidede

Bir akşamdı,
avcuma düştü hakıkat.
Ben bu sirki ilk o zaman gördüm.
Cambazlar vardı
iplere asılmıs.
Ateşten çemberler vardı,
içine çocuklar atılıyordu.
Kara kaşlı, kara gözlü adamlar
bıldırcın yiyip
elmas sıçıyorlardı.

Anladım ki
Birsey degişmez:

Dağlar devrilse,
düzlense dünya;
kutsal kitaplar açılıp saçılsa;
bir ikindi vakti
hiç bulut yokken,
kanatlı mahluklar yağsa toprağa.

Ben tahtımda pür neşe.
Karnım tok, sırtım pek.
Önümde beşeriyet krokisi
Kabataslak hülyaları doğunun
ve bekleyen bir yığın şebelek
ki gıdıklansın terakki zembereği.

Ben artık normal değilim.
Ben pek çok ermiş biriyim.
Hoş telaşa da mahal yok.
`` Atımı getirin `` demeyeceğim.
`` Nöbetçiler`` diye haykırmayacağım.
Oturduğum yerden göbecigi kaşıyıp
pis pis sırıtıp keyifleneceğim.

Ama
mühim değil!

Analar doğursun gavurcukları;
Herbiri mürekkep yutup
kocaman olsun.
Koloni halinde dağılıp arza,
sömürüp sömürüp dönsünler eve.
Komşu kızının kahpe olduğunu,
sakallı hacamcamdan duysun mahalle;
bizden bi bok olmaz diyen malul emekli,
ezik ezik tüttürsün nargilesini.

Ne diyeyim;
bir akşamdı,
avcuma düştü hakikat.
İçime birşey girdi.
Birşeydi sanki ışıktan birşey.
İçime girdi ve bağdaş kurdu.
Ben bu sirki ilk o zaman gördüm.

Nisan 2006
Bremen