Kuşatmadan çıktım Şiiri - Tevfik Karınca

bir kül gibi savururken yaşam bizi
ellerinden çıkmayan kir miydim
bir dal gibi kururken yüreğim
firari bir sevdanın neferi miydim
sahi ben senin için neydim

sen hep yalnızlık öğrettin bana
acımadan örselerken bedenimi
inanması zor ama
boşuna tüketmişim nefesimi

zambaklar kokmuyor artık biliyor musun
sen giderken vazgeçtim sevmekten
ne sesin var şimdi kulaklarımda
ne ismin dualarımda

vakitsizmiş meğerse her şey
geç te olsa anladım
pazarlıksız sattım değer verdiklerimi
ben seninle aldandım

kuşatmalardan çıktım onurumla
sevdamın gururuyla