Kuşatma Vakti Geceyi

Yarı ölümlerle gireceğim
Bu gri şehrin ilk sokağından
Yeminli sözler boyayacak duvarlarını kentin
Sözler ki her harfi ölümlerden dönüşüm olacak geri
Ölüm ki bir kez uğrar
Ve söker bir dala çakılı ellerini...

Kaldırımlar ıslanırken
Dağılacak fotoğraflarda yüzün
Bir melankoli olacak yaşamak ve ayakta kalmak
Müstehzi bir çığlık gibi
Yanlış kıyılara vurduğu zaman dalgalar başını
Bize yalnız ağlamak kalacak..

Şehrin kurallarına aykırı
Biraz dağ kokan yalnızlığımla
Demler gibi korkunu
Toplayıp eşkıya tutkularımı
Çakarak ve dağıtarak yerin yüzüne
Geleceğim...

Uykuda olduğun bir vakit
Arka sokakların birinde
Senin için vurulduğumu
Sen nerden bileceksin
Ve kalbimin yara aldığını
Ellerimin kanadığını
Duvarların soğuk bir ölümle boyandığını...

Nereden bileceksin
Gecenin karanlığına karışıp
Sisler arasında dağıldığımı

Omuzumda ki kurşunlarla gireceğim
Bu kentin ilk sokağından
Sıradan olmayacak kavuşmalar
Hiçbir zaman...
Sıradan olmayacak yaşantılarımız
Ucuz bir hayale satılmayacak yakılışlarımız
Ki içten olmalı aşk için saklanan acılarımız
Aşktan aldığım ilk yaram mıydın sen
İlk düellosunda ayrılığın; yaramda kanayan mıydın

Seni sonsuza dek kaybettiğimi anladığımda
Taşı bağrımda sınayan mıydın
Ah sen yüreğimin demli sancısı!
Sen yaralı çocuk bakışı!
Şaşkınlığı dudak değmez sözlerin
Hiçbir şey azap vermedi sensiz kalışım kadar
Ve tohum toprağa gömülmek için boy veriyor bu sefer
Bu son sefer...
Geleceğim; o sensizliği kabullenmeyen yanımla
Hem sırrımı sakladığım yaramla
Hem de arka sokaklarda
Kaldırımlara yansıyan uykusuzluğumla
Ve tebessüm ederek ölümsüz akşamlarına şehrin...
Fethe gelen bir komutan edasıyla
Çıkıp geleceğim bu sefer
Aç şehrin kapılarını yeniden
Son kez ölmeye geleceğim
Yani seni son kez g ö r m e y e...

10.12.2000