Kuşatma Şiiri - Mehmet Kara

Kuşatma, kuşatma, kuşatma...
Bu hikaye hep vardı.
Ekranlardan uzandı boğucu el
Oğlu babadan
Karıyı kocadan
-kolay olmadı, ama-
ayırdılar...
Dıştan...
İçten...
Kendimizi kendi yüreğimizle
-çok zorlandılar, ama-
vurdular...

Şimdi açıkta hücum...
Aslanı kedilere boğdurma zamanı...

Anlamamışlarsa hala, anlasınlar
Kemalizmi düşman sananlar...
Her kimse, her neyse...
Neredelerse...
Bir nesli heder edenler...
Millet biliyor da,
mertçe, kendileri çıksınlar...

Anlayanlar doya doya ağlasınlar
“Hiyane-i vatan” bulaşmış yüzlerine bakıp
günah çıkartsınlar.

Anlayıp da sevinenler
fazla sevinmesinler
Gün olur onlara da kazık atar
global ortaklar...
Ama, bu iş bitti sanıp
-şimdilik-
varsın tatmin olsunlar...
Ucuzdur kına
Birer kilo alsınlar...