Kuşatma Şiiri - Mustafa Tunca

Kırmızı bir çığlıktır arda kalan
Kopuş kırmızıdır
Yok oluş kırmızı
Gökyüzündeki umut yeryüzüne yağdı
Lucifer'in gözleri şimdi daha anlamlı
Sabahın paslı saatlerinde nemli bir nefes yakar ruhumu
Ütopyam benim
Saklamışsın mavimi adının deryasına
Kaburgamın parçası
Beni bir eden yokluk
Bir çift kahverengide böyle bir gökyüzü olamamalı
Kırık bir aynada birleştirdim suretini
Yüzün yırtıyor gökyüzünü
Mavilerim kanıyor
Rahatla İstanbul kuşatma sona erdi
Fetih yok
Fatih gökyüzünü boyuyor.