Kuşatma Şiiri - Esel Arslan

Bağışlanmaz suçlar kuşatması,
Seni sevmemle başladı,
Öncesi yok, sonrası hiç yok,
Netameli hengameler içindeyiz,
Ortasından ızdraplı, acılı başlamışız.
Güçlüyüz sandık,
Sen ve ben diye kestirip attık,
Her elalem bakışında, yürek kıskacı,
Çığırtkan toplumdan usandık,
Hiç durmadı dedikodu sarkacı.
Gülümsemeler bile sırıtış gibi,
Sevdiğine bir gül bile vermemiş,
Dikenlerle dürtüp durdular bizi.
Bağışlanmaz suçlar kuşatması,
Dört bir yanımız, dört duvar,
Kim koymuşki bu yasakları,
Neden örülmüş bu sevgisiz duvarlar.
Sağımızda, solumuzda,önümüzde, arkamızda,
Sevdaları yaşayamamış insancıklar,
Hoşgörü katledilmiş, gömülmüş en derin mezarlara.
Bağışlanmaz suçlar kuşatması,
Seni sevmemle başladı,
Sevmek,
Yafta gibi asılı durur boyunlarımızda,
Müebbet bile değiliz, iki idamlığız biz,
Sevmeyi bilmeyen bir sürü cüce,
Etimizi ısırır, ısırdıkça et koparır,
Gündüz, gece,
Kopan beden değilde onurlarımızdı
Yaşamaksa, boyuna dayattıkları,
Aşksız, sevgisiz, iki yüzlü ve rezilce,
Kaderim, kısmetim deyip yaşar giderler,
Bir suçlu gibi, sevenleri sevdaya küstürürler,
Aşkları, sevgileri, sevdaları bilemeyenler.