kuşatan nesnelerin adıyla I
onlar ki bölerek çoğalttılar beni / yerleşip, giyindim evreni / şimdi, dışımda arıyorlar kendilerini / çıkamadılar bir türlü / yuttum hepsini...
kuşatan nesnelerin adıyla II
hiç'e sordular; ''öz, annen mi çocuğun mu? '' diye / bilmezler ki bu arayış boş yere / nice kavim aldandı, lanetime geldi / eriyip kaydılar / zamanla silindiler / nicesi doğum sancısında, 'öz' yolunda kayboldular / var'a sordular sonra; ''öz sen misin yoksa piç mi? '' diye...
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
öncesiz ve sonrasızlığa övgü,
'sen'i ne etmeli...
gezinen kendinde 'sen'i
bir de yola baksan
ne bulursun
seni mi kendinsiz?
senli mi?
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta