Kuşandım İnsan Yanımı Şiiri - Kamil Aydemir

bana cemre cemre bakma dedim
alışık değilim
karakışın ortasında baharlara
gözlerimin kıyısından
yüreğime düştün
ısındı içim
ve anladım ki
sevgisiz
aşksız ben bir hiçim

bana öyle bakma dedim
aşkın sardı bedenimi
yıldızları giyinmiş geceler
çocukları mutlu ülkeler
yalçın dağlar sandım kendimi
kuda kuşa
başı dara düşmüşe
insan sıcaklığına gereksimi olan herkese
açtım kollarımı
kuşandım insan yanımı

bana öyle bakma dedim
iyiki dinlemedin
sevginde mutluluğu öğrendim
sevdim kendimi
ve anladım ki
kendisiyle barışık olan insan
barışık olur yaşamla

bana öyle bakma dedim
içime sevgi sevgi aktın
karanlıklarımı aydınlattın
ve anladım ki
yaşam denen keskin dişli
inişli çıkışlı yolda
insanlığım kadar varım