Kuşaklı'ya Şiiri - Ahmet Hakan Yılmaztürk

Güneş
rüzgar
kayganlık
duyumumda

akıp giden makaraların
uğultusu ağaçların
coşkusu karların
kayıp gider yüreğimde

ve diken diken yanaklarım
gözlerimde buz damlaları
özlemi çektim içime
titredi her yanım
bıraktım kendimi
kuşaklı yollara

ve bir sancı ayak bileğimde
kasılma bacağımda
ağrılı bir zevk
tükendi bitti hemen
karıştı yine geçmişe

umudun aydınlığı kar
ya sen kuru dal
ne çabuk yenilmişsin zamana
oysa yığın yaprak olmalıydı üzerinde
bu beyazlık sarmalıydı seni

zamansızım benim
acılım
kuru dalım
güneş, rüzgar, kayganlık
çok uzak sana
uğultusuz, coşkusuz
uyu dur
kimsesiz
çaresiz
bensiz