Anneciğim
Ergenken çok kızardım sana
Çok hatalı bulurdum bazı şeyleri
Asla dillendir(e)medim yüzüne karşı
Düşünür ve üzülürdüm sadece
Kardeşlerimi sevgide öncelerken
Bana hep fedakârlık düşerdi
Zamanla bir mesafe oluştu
Duygu dünyamda sana karşı
İyi ki babam vardı ve
Onun cömert kalbi
Yıllar sonra çocuklarım olunca
Kısmen anladım ve
Affettim içimden seni
Annesiz kalmıştın küçükken
Kimden öğrenecektin ki anneliği
Seni korkutan üvey annenden mi
Ya da üzen kayınvalidenden mi
Sonra tekrar yaklaştık
Sen hasta ve yaşlıydın
Ben çok meşgul genç anne
Başka şehirlerde yaşardık
Hep özlerdik birbirimizi
Geçmişi telafi etmek için mi
Karşılaşınca ellerimi tutardın
Gözlerime sevgi ve takdirle
Uzun uzun bakardın
Nasıl da yüreğinden yüreğime akardı
Çocukluğumda hasret kaldığım her şey
Benim de hatalarım oldu anneciğim
Sen de eleştirdiğim gibi
Endişeler bazen aklı gölgeler
Çok sevdiklerimizi korumak için
Bazen çok sıkarız fark etmeden
Onlar da bir gün anlarsa
Belki beni affederler
MART 2023
Kayıt Tarihi : 7.10.2024 19:28:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!