Kuşadası Şiiri - Dursun Özden

kuşadası

ipeksi
gönül evi
istritye incisi
çalı çiçek açtı
ey gezgin derviş
sesini yolla sesime
yıldırım düşer ışıldar
ses getirsin gök yarılsın
kırık yıldızlar mısır tanesi
yansın patlasın ağzımızda
ve üşürdü bir nefeste efes
yüreği kanatlı barış kuşları
şirince şarabı kederli ağdalı
yudumladım seni içtim adalı
türküler kanadı içime ağladım
sesine sığındım şiire al bağladım
yitik zamanda tırtıklandım tırladım
kuşlara yem sevilere dem olaydım
balıkçı güneşinde demledim çayımı
sen yoktun aldım payımı
beyaz gölgene tutundum
evren-düşistan bize dardı
umudun bittiği yerde dolunay vardı

11.11.2004
dursun özden