Kuş Yüzlü Şiiri - Tunay Bozyiğit Seyduna

Kuş yüzlü

bir gün gözlerin çıkıp gelebilir
yüreğin gibi çarpa, çarpa
umut buya!!
yüzünü ayartan,
düşeyazan yerin
imgemin kıyamı...
en çokta tomurcuk gibi açılan
gül gözlerini severim,
gül ışığını kirpiklerinden süzerek
veren yerini...
bu sevgim gözlerini kıskandırdı sana
nasılda gülünçtün o anlar bilsen
anımsa, türkümsün.
sevdam ol kör olayım,
senden başkasına bakarsa gözlerim
çıkarıp avucuna koyayım dedim...
türkü ki, şiirin gözyaşlarıdır
aktığı yer kan çanağıdır
susarsan yanar,
kan damlar kirpiklerinden
seyduna'nın yüreği sevgiye çalışır ise
usta bir emekçidir
elleri kuş olur gökyüzünü değiştirir
daha ne diyeyim kuş yüzlüm...