Kuş yuvaları düşer yere, yapraksız ağaç çatallarından.
Soğuk kış rüzgarlarına eğilen dal aralarından
Sıçanlar kırık yumurta arar
Çocuklar tekme atar
Kuşlar uçar yuvalar ıssız kalır
Kuşlar göçer
Yuvalar düşer.
Yuvalar dağılır.
Hüzün çöker çarpılıp gidilen kapılar ardından
Mecalsiz ellerle sürgülenen kapılar ardına
Sırtlanlar süzülür karşı köşe başlarından
Tenhalaşır-tenhalaşır da insan
Sığınacak delik arar
Kaçar
Kurtulamaz ayıplarından.
Yok demektir anasız od-ocak
Karısız
Bacısız
Dişisiz
-- Ocak
Demek o ki
Sönmüş olacak
Gitmemeli zamansız
Civcivler uçmayı öğrenmeden
Gitmemeli
Şahin var- doğan var
Yılan var-çıyan var
Harama-kana susayan var
Gitmemeli zamansız
Ne günler gördük anasız
Karısız-bacısız-dişisiz.
Ama haneler göremedik
Paramparça oluruz
Gitmemeli zamansız.
Kayıt Tarihi : 2.2.2007 21:06:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![İbrahim Durmuş](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/02/02/kus-yuvalari-duser-yere.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!