Ayaz geceler kuş yuvalarında,acılarıyla uyurken.
Yürüdüğüm dik yolların,yağmurlarından ıslandım.
Hayat değirmeninde öğüttüğüm yılları koklarken.
Sessiz karanlığımın kuytusunda gidene ağladım.
Çantılarda sarkan örümceklerin,ağlarını topladım.
Yosun tutan rüzgarlar dağıttım hep ayak izlerinde.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var