Kuş Yılı Şiiri - Brian Swann

Katlanamadığım ölü kokular yemiş verdi
doldurdu toprağı küçük parçalarla
Pruvalar böldü darmadağın fışkıran ince buzları
sindi aşağılardaki rüzgar
panzehir taşı gibi bahçeler
baharat öbekleri

Kuşlar geliyor
demir uçlu dalgalarla
Kanatları kesip biçiyor dümdüz ne varsa
Gevşetiyorlar
toprağın sıcak kıvrımlarını
sonra atıyorlar

dinç göklere
oralarda harmanlar dalga dalga batan güneş gibi geniştir
rüzgarları alan talan ediyor toprağı
çiftlik evinden ve tarladan öte
yaban yulafına arpaya
atalardan kalma otlar
omuzlarına alıyor taşlarla kökleri

Kuşlar göğü getiriyor pençeleriyle ve balçığı
Kondukları yerlarde kulaklar silkinip özgür kalıyor
sonra yine altın kalıba dökülüyorlar
Hiçbir yerden gelmediler her yere gidiyorlar
Her yer bir yeni buluştur
bulup geri getirmek
göğüslerinden bir tüyü