Küs Yazdım Şiiri - Yahya Bozkuş

gönülün adını 'küs' koydum dedim
kah üzüldüm, kah seni yerdim
manalar aradım, kendimi gerdim
ben gönlümün kapısına 'küs' yazdım...

ana, yar, kardeş dostu aradım
gönül kırgınlığı geçecek sandım,
dalgaya kapıldım, deryaya daldım
ben gönlümün kapısına 'küs' yazdım...

gönül bir gülistan girmesin küslük
dilin kemiği yok, desturdur sözcük,
yıkıyor muhabbeti o zalim küslük
ben gönlümün kapısına 'küs' yazdım...

baktım kaldım eşin dostun yüzüne
nefret kazılmış küs olanın yüzüne
olur da, veda edersem dünya yüzüne
ben gönlümün kapısına 'küs' yazdım...

seyir ettim eşin dostun yüzünü
kimileri kapatmış gönül gözünü
kesmişler gönül gülistanının özünü
ben gönlümün kapısına 'küs' yazdım..

ibret alsak dayı ile haladan
ayıyı postudur kurttan ayıran,
menfaati için insan kayıran
ben gönlümün kapısına 'küs' yazdım..

parayı bulmuş, biraz cesaret almış
belli değil kazandığı, yoksa o çalmış
sevdiğim can kalemi eline almiş
ben gönlümün kapısına ' küs' yazdım..

yahya bozkuş/ ankara