Yaşamış olmaları yetmez,
Bundan bahsetmeleri gerek.
Kuş tüyünün sesi gibidir,
Mutluluk…
Düşünülmesi bile felaket.
Oldu işte bir kere!
Tekrar baştan başlarız,
Ta! En başından…
Tek bir gecede,
Yapraklarla kaplanır mı ağaç?
Bahar gelmiş olmalı,
Bir tek gecede mi?
Aynı yerde değiliz galiba,
Başka bölmede…
Boş yerden çok ne var!
Güneş, ay hep yerinde,
Her zaman gibi olsaydılar herhalde!..
Beni üzen sen değildin,
Aslında!
Yalnızlığım.
Sensiz,
Seninleyken de…
Ama şimdi insanlık biziz,
Beğensek de beğenmesek de!
Zamanın bu noktasında,
Kıymetini bilelim çok geç olmadan.
Kolları bağdaştırıp,
Eğriyi doğruyu tartarken,
Kaderin verdiği son görevi yapalım.
Şereflendirmek…
Ya koşacağız,
Ya derinlerde kaybolacağız!
Kayıt Tarihi : 27.12.2022 01:32:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Şaban Turan](https://www.antoloji.com/i/siir/2022/12/27/kus-tuyunun-sesi.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!