Kuş Sürüsü Şiiri - Ercan Keskin

Dağıldık un ufak olduk
Koptuk birbirimizden
Ne zaman bir kuş sürüsü görsem
Utanırım kendimden
Onlar yaşamı bölüşürken
Kaçarlar hep özgürlün bittiği yerden
Korkulara yenik düşmezler
Doğasıdır bu çok iyi bilirler
Bir kuş kadar olamadık
Yazık çok yazık
Hiçbir şeye doyamadık
Doğrusu, yanlış tanımladık
Gök olaylarını.
Sınırsız sınav hakkımız olmalıydı
Astronomi dersinden
Sonunda mutlaka kazanmalıydık
Yörüngesinden çıkmış olsak bile
Her türlü ihtimale karşı
Çekim alanımızda kalmalıydık
Göktaşı düştü sandık üstümüze
Anlayamadık.
Bak yalnız uydumuz kaldı
Biz meçhule karıştık
‘Son pişmanlık neye yarar ‘dedi
Davudi bir ses
Biz şarkılardan bile feyiz alamadık
Ne güftesini ne de bestesini dinlemedik
Söz ile müziğin uyumunu kavrayamadık
Hep doğru yaptığımızı sandık
Oysa unutulmuş bir borç gibi
Hayat ödetecekti bedelini
Kâh acıyla kâh ıstırapla…
Yanıldık.
Ya sonra:
Olan olmuşa teselli aradık
Yaşayamadıklarımızla
Sonunu bilmediğimiz senaryonun
Hayali kahramanları olduk
Mutluluk her zaman galip gelse de
Biz hep kötü sonlardan korktuk
Doğal olarak her şeyi hayra yorduk
Çünkü bütünleyen güç sevgidir
Bunu çok iyi biliyorduk
Sevgi azalmışsa mantık hükmünü yitirir
Doğru ve yanlış birbirini yok eder
Aşk varsa emek ister sabır ister