Kuş Resimleri Şiiri - Yorumlar

kuşlarımı çalma şair...:))))

Sende mi bre Binboğa sende mi? Edebiyat hocası olduğun halde 80 yıl önceki atalarının dilinden anlamıyor ve de dil problemi yaşıyorsun canım kardeşim? Ne olacak bu milletin hali, yeni neslin atisi ve koskoca Osmanlının şanlı torunlarının istikballeri bu dil erozyonu sayesinde bir kaosa mı dönüşecek? Siz bari kökü mazi de olan atilerden olunuz lütfen!
Hayırlı çalışmalar.

Rüyaların bile
Künhü kalmadı
Kaf dağında giden samanyolu yandı

/birgün
bu kentten kaçıp
çiçeklerden elbise giyeceğim
çocukluğumun
şarkılarını söyleyeceğim.../

..
içineki çocuğa şiir yazdıranlar işte böyle yüreklerle kolay buluşur..

sağol şair.

…şairimiz içindeki çocuğa izin vermiş…ara sıra ona müdahale ediyor…fakat güzel bir göz var…sadece gördüklerini anlatırken…duygularının ona neler hissettirdiğini ve içindeki çocuğun nasıl çocuk kalmayı başardığını çok iyi anlatmış…uyumluluk ve esneklik…tadında olmakla birlikte…çok iddialı bir şiir olmak kaygısı yok…rahat nefes alıyor..okuyucuya bu şiir senin için diyen bir paylaşım var ki..o çok hoş olmuş..konuya hakimiyet bir çocuk birikimi ile güzel…diğer taraftan şiir şairinin kişiliği hakkında o kadar çok şey söylüyor ki…içinde kocaman bir dünya var…kimsenin görmediği…kapıların arkasına saklanan..küçük bir oyun sever..insani tavır..zamanından da önce yerleşmiş..ve oyunları yarım kalmış bir şair…meraklı olmak şiirin arka ön odalarındandır…sıcaklık..şiirin girişi ve final..yine sessizce ve yorulmadan yapılmış..belli ki bir ilham yol açmış ve içindeki küçük şair dalıvermiş içeri..keşke hiç müdahale etmeseydi..finali mutlaka farklı yapacaktı..küçük şair çocuk…ruhunuz aldığı yaraları nerdeyse tedavi etmiş..ve fakat hala kocaman bir gizli öfke oyuncakları var..ve fırlatılmak isteniyor.... çabuk etki altında kalabiliyor..o yüzden kendi tarzının oturması zaman alabilir..fazlaca...korkan bir iç dünyası var...karanlıktan ve insanlardan korkuyor..yaşamı boyunca bunun sancılarını çekerken şiir okuyucusu da bundan nasiplenecektir..kendi yolunu artık açması ve emin adımlarla amma velakin içinde ki çocukla yürümesini unutmadan korkuların şiirle nasıl silindiğine şahit olması gerekiyor.. akşam daha teferruatlı yazmak istiyorum…sevgilerimle

70 lerde kent buhranı temine dayalı bir şiir...

Tahrik

Bırakın ince kavak seslerini şehrin içinde
paralar yaşlı kızların koynunda yatarken
bırakın köprülerin üstüne yağmur
ve basma perdelerden lânet bize.

Şaşılacak bir dünyada yaşamaktı; öğrendik
şimdi külçeler yüklüyüz şaşılacak bir biçimde
külçeler yüklüyüz ve çıkmak istiyoruz yokuşu
Sokaklar gittikçe katı bizim adımlarımıza
peşimizde bütün bahçeleri boşaltan ter kokusu
yankımız soyunup sevap rahatlığı alınan yataklarda
yürek elbet acıyor esvap değiştirirken
bizden artık akması beklenilen kan da aktı
kovulduk ölümün geniş resimlerinden.

Efsanelerden kovulduk
kan ve demir kelimeleri söylenince
elbiseler içindeyiz, şehrin içinde
önümüz iliklenmiş, ayakkaplarımız bağlı
kimsenin uykusunun fesleğen koktuğu yok
altıkırkbeşte vapur ve sancı geç saatlerde
eski savaşçılar vesair geçmiyor bulutlardan
çiçek alıp eve götürüyoruz
bunun bir delilik olduğunu bile bile
en ıssız duyguların ucunda karakollar
asmaların altı tuzak ve tuzak caddelerde
külçeler yüklüyüz, çıkmak istiyoruz yokuşu
gözler kısılıp bakılıyor bize.

Biliniyor
bizim mahsustan yaşadığımız
biliniyor
şarkıların sırası bizde
biliniyor
hayat bizden razıdır
biliniyor
otların sarardığı yerlerde güneş
kurşunun değdiği tende heves kalmıştır.

İsmet Özel

Evet doğanın zaferi şiiri ele geçirmiş.Oysa bizler doğayı ele geçirmişiz.Ne mutluki şu an bir parça nefes alabiliyoruz.Şiirde bazı alıntılar olmasına rağmen şairi duyarlı yüreği ve kaleminden dolayı kutlarım.
Saygılarımla...

'Rüyaların bile
Künhü kalmadı
Kaf dağında giden samanyolu yandı

/birgün
bu kentten kaçıp
çiçeklerden elbise giyeceğim
çocukluğumun
şarkılarını söyleyeceğim.../'


Şiir, güzel bir türkçeyle başlamış, araya, bir çoğumuzun ve benim de anlamadığı bir sözcük girmiş (künh) İnternette araştırdım. Anlamı şu: öz, kök, içyüz. Künh sözcüğünü kullanmak şart mıydı? Anlamış değilim.

(birgün) bir gün şeklinde yazılmalıydı.

Hoş ve güzel bir şiir

kara yüzlü amcalar incik, boncuk bohçalı
gözyaşlarım inatcı yalvarırım al baba
iki dudak arası motoru tükürükten
takılıverdi aklıma kırmızı tel araba.

her çocuğun elinde cıngılı,topacı
el değmemiş evrendi benim eğlencem
almasda babam bana oyuncak
rüzgar kokar,güneş oynardı benimle..

..Salim Genç..
...incinmiş şiirleri ve şairi yürekten kutluyorum..

/birgün
bu kentten kaçıp
çiçeklerden elbise giyeceğim
çocukluğumun
şarkılarını söyleyeceğim.../

gök bitti
hırkama yapıştırılmış kuş resimleri....

İsmail Karakurt


özlem doğaya yalın hayata ve çocukluğu. kutlarım tam puanla. güzel bir tema yakalmışsınız.

Sinyali üstadın yorumuna ilk kez katılmadım; zira şiir o kadar da yerlerde sürünen bir şiir değil.

Hak Şahini Türkçe yazmaya başlamış,yaşasın :))