Kuş Palazı Şiiri - Harun Tolga Peker

Beni biraz anla, bana biraz ağla ve git...
Çünkü;
Beni vurdular, sokak lambalarını kendi vücutlarında astılar. Boynu bükük bir şekilde her şeyi gökyüzü gördü, boynum dik şekilde ölmek istedim hepsi bu...

Rüzgar koordinatlarını kaybetti. Saçların her gün kırılıyorsa, sıvası düşüyorsa yeni sürdüğün ojelerinin, uçuyorsa fondotenin suratından, şarkılar kulağına eksik değiyorsa, aptal heyecanlanmalara kapılmıyorsan artık, yüzünde ki bayram neşesi kaybolduysa, hepsi rüzgarın suçu inan benim eksikliğimi hissettiğinden değil...

Her sabah yüzümü yıkadıktan sonra cami avlusunda kurutuyorum. Saçlarımı bir helikopterin pervanesinde tarıyorum. Megolamanlığımı on beş sene önce eski evimizin portmantosunda asılı bıraktım. Hayalimde kendimi asmak vardı, annem peşimi hiç bırakmadı. İyi niyetlerim cebime sığacak kadar azaldı, kötü niyetlerimi bir öğlen vaktinde şehrin en kalabalık caddesinde havaya uçurmayı planlıyorum...

Kimseye söylemezsen sana bir kaç sır vereceğim; seni hiç özlemedim, uyurken hiç seni düşünmüyorum, şiirlerimin içinde sen hiç olmadın, şarkıların hiç birinde seni aramadım, senin için hiç ağlamadım...

İşte bunun için beni biraz anla ve ağlama;
Ağzınla bir kuş tut ve gidelim buralardan...

Harun Tolga Peker