kuş ölüleri ile uyanırdım
buzlu kış sabahlarına
onları gördükçe ısınıyordum
acı,korku ve vicdan azabıyla...
soğuktandır diye kavrattılar
yüce Rabbim hiç mi düşünmemişti? ...
büyüdüm, anladım; açlıktanmış...
o yıl penceremden
yem eksik olmadı
kuşlarda...
ve bir daha
kuş ölüleriyle uyanmadım
buzlu kış sabahlarına;
senin yokluğundan
ölü ben dışında...
Kayıt Tarihi : 30.3.2008 12:25:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
buzlu kış sabahlarına
onları gördükçe ısınıyordum
acı,korku ve vicdan azabıyla..._son derece manidar ve duygulariniz vicdaninizla seriliyor biz siir severlerin önüne
Çakıl taşım
Dalgaların şırıltısını dinliyorum,
Martılarla bezenmiş.
Bir taşa çökmüş,
Sessiz sakin bir halde kafamı dinliyorum,
Çakıl taşlarıyla boyanmış kıyıda.
Kalkıp yanına gelmek istiyorum,
Canım sıkılsın istiyorum,
Seni seyredip uzaktan;
Sahip olunamıyacak denizler gibi
Çaresizce bakmak istiyorum.
Mutlumusun değilmisin?
Gözlerine yakından baksam istiyorum.
Ama en çok merak ettiğim,
Pişmanlıgın varmı-yokmu.
Yanına gelip konuşmak istiyorum,
Çakıl taşlarına kendimi anlatır gibi.
Anlamıyacagını biliyorum.
Ama olsun;
Ya kırılmışsan sende,
Seni hep çakıl taşlarına benzetiyorum.
Onlar kırıla kırıla,
Yıllarca yıprana yıprana çakıl taşı olurlar.
Yoksa sen gerçekten çakıl
Taşımmısın.
Kendini anlatamayan senmisin yoksa,
Yoksa benmiyim şırıltıyı dalgalara veren.
Onların sakin haline tahammül edemeyip,
Dalgalanmasına sebep olan benmiyim?
Bilemem ama,
Bildiğim gerçek;
Senin çakıl taşı,
Benimde bir dalga olmadıgımdır.
Bildiğim şey seni çok sevdiyimdir.
Bilmediyimde;
Beni sevip sevmediyindir.
Turgay Turancoşkunoğlu
TÜM YORUMLAR (4)