//Biliyorum ki gittiğinde vakit, şafak olacaktı;
gelişin de zaten sabaha karşıydı..
Bir; İstanbul kalmış sol yanımda,
bir de bedenim gibi boş çuvallar omuzlarımda...
Pişmanlık, ufalan bir duygu değilmiş,Nar Bülbülüm!
Çarpıp durdukça kayalara, ayaklarıma sadece çakıl taşları düşer,
Beyaz, ipek gibi yağdı kar
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Devamını Oku
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
'hüzün siner yapraklarına, küs kokar kamelyalar.....'
kutluyorum yüreğinizin sesini.
Gene de bir şafak vaktinde , kamelyaların dinmiş/sinmiş kokularını yeniden içe çekmekte yarar var ...
Sözü edilen şafak vakti ise ve kartalların yere indiği, senin de bu şehre girdiğin saat ise...
Sevgili Özge Ünal ; bir öykünün şiirsel anlatımı ile gene çok keyif verici bir çalışmanın imza sahibi..
Kutluyorum içtenliğimle ...
Belki bu anlatı ; biliyorum ki diye başlayan ikili bir ara bent ile sonlansaydı ....(daha mı etkili yada bütünlenmiş olurdu)
// Biliyorum ki; acı, karanlık ve şafak bir arada bulunurlar,
gün doğduğunda gölgelerle beraber yok olurlar..
özge hanım güzeldi ve anlamlıydı kutluyorum. sevgiyle kalın.
Aldı gitti beni benden ...
Bu şiir ile ilgili 34 tane yorum bulunmakta