Kuş kafesi Şiiri - Aslıhan Ak

Kumruların Yusufçuk dediğine sen inanıyor muydun?
Evet, diyorlardı.
Evet üstüne basa basa Yusufçuk diyorlardı.
Sen duymadıysan, duymazlıktan geldiysen ne diyeyim..
Evet öyle şarkılar söylüyordu kuşlar.
Adını bilmediğimiz, nağmesini duymadığımız.
Biri ağlıyordu, biri coşkuyla bir şeyler anlatıyordu kardeşine.
Evet biz duymadık, biz anlamadık.
Biz zaten işimize gelmeyen hiçbir şeyi anlamadık.
Salağa yattık, ya da yattığımızı zannettik.
Balık tuttuk mesela, tuttuk...
Neyi tuttuk biz ya?
Bir gram beyni...
Aferin ne oldu yani yedik doyduk mu?
O da yok.
Ee rakımıza meze mi yaptık.
Bu muydu yani?
Kuşun sesini kestik, balığın kuyruğunu...
Doyduk mu biz yani?
O da yok.
Martıya ekmek atıp, tarlada incir kuşunu vurduk.
Doyduk mu yani?
Örümceğin yuvasını bozduk, yarasanın inini..
Kafes yaptık kuşlara
Adını da muhabbet kuşu koyduk.
Ama hiç muhabbet etmedi biliyor musun?
Çünkü o şarkı söylemek istiyordu, muhabbet etmek değil.
Onun da sesini kestik.
Ama kuş beyinli dediğin kuş,
Yine senin söylediğini söylemedi.
Çünkü onun bir şarkısı vardı