Beni bana söylediler,
Ey dilberi aşıgım suçun nedir?
Kulu kula ezdirdiler,
Dilim yokki konuşayım kuş dili.
Kini bana ögrettiler,
Daha ben beni çözmez iken,
Dili bana ögrettiler,
Daha ben beni çözmez iken.
Ey aşıgı dilberim dilim dinimdir,
Yalan söyler iken dilim fırlar benim,
Etim nedir butum nedir tartarlar beni,
Can bedene sorar dilim ruhumdur benim.
Ben kendime yabancı senle bir olamam,
Aynı tasta bir can olup yorulamam,
Ey yabancı çık bedenden ruh ikizim,
Gayrı sen çıksan ruh bedende ölmüş iken.
Kendinden önce ruhun tanı duyguların,
Paha biçilmez nefes çıkmadan önce,
Can bedenle kendinle buluş,
Yoksa dinmek bilmez acıların.
Bir kul idim kuş oldum heryerde var dallarım,
Bitti tükendi kin ve kötü arzularım,
Nefesiyim açmamış tomurcuklarım,
Çigdem bahçesinde yaratılmıştır kuş dili.
Tohumunla oynattırma yeşermezsin,
Neden buna akıl erdirmezsin,
Çigdem bahçesinde bir tomurcuksun,
Tohumuna paramı saydık derler yeşermezsin.
Şu dilim konuşmaz insan dili,
Gezdim onca boşa ili,
Devirdi aslan gibi koca fili,
Dilde kemik olmayınca.
Kayıt Tarihi : 2.1.2023 01:47:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Tohumdan tomurçuga insan bir tohumdur ama açmadan tohumuyla oynadılar çünkü ben sebze idim su idim onunla yaşarım ama oynadılar,bozdular dogayı,tohumu şimdi ne yüzümde çiçek açıyor nede gülümsüyorum tabiada...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!