Kuş- Annem- Yar Şiiri - İbrahim Halil Öz ...

KUŞ ANNEM YAR
Kuşkanadı bizimkisi
Aslı astarı olmayan bir kanat
Tüyleri demirden olan
Uçları kalemden keskin
Ayaklarında delirmiş edasıyla koşan at

Kanatlarım yok benim,
Kuşta değilim zaten
Uçmak isteyince kafese konulan
Kanatları koparılan
Kanatsız olan

Sırtımda kanat yerine ağırlığı belirsiz olan terazi
Göğsümün tam ortasında
Anız gibi yakılan gönülden arazi
Üşüyorum artık,
Tenim kuru,
Ayaklarımda mecal de yok artık,
Isıtmaz beni kuru ağaçların külleri
Isıtmaz beni tilkilerden yapılmış kürkler
Isıtmaz beni koyunlardan alınmış yünler
Beni ısıtırsa ya annemin kolları
Ya yârimin avuçları ısıtır

Kuş değilim ben,
Uçamam,
Kuş olsam da uçamam artık
Kanatlarım yok
Kanatlarımda yok bir tık
Titriyorum artık,
Beni sıcak sular durlamaz
Durduramaz beni başkalarının tutuşları
Durduramaz beni şoklar
Durduramaz beni kokusu berbat serumlar
Beni durdursa durdursa
Ya annemin saçlarımı okşayışı
Ya yârimin yüzüme dokunuşu durdurur
Geçer titremem,
Geçer içimdeki ürperti
Cenin halde uzanırım diplerinde
Annemin de
Yârimin de
Çünkü öyle bilirdim ki
Bu dünyada seni sen olduğun için seven
İkisiydi
Biri annendi
Biri yârin