Kuruyor Can Suyum Şiiri - Nuri Altay

Çiçek açtırmaya, yeşertmeye uğraşan onca insan
Kulağımın birinden dahi girmemis, diğerinden çıkan
Bilmediğim binlerce lisan
Söylediğim ilk kelime, ilk oynayışı dudaklarımın
Bozkırın ortasında filizlenişimin ilki
Yer yer kafamda beni tutunmaya iten bir tilki
Kuruyor can suyum
Can sandığı sulardan, canını mahrum bırakarak uzaklaşıyor
Tebessumlerim, inan hepsi artık bir hikaye gibi geliyor
Gurbetin ne olduğunu biraz daha içimde, ve dahası da içinde hissediyor
Sanki tuttuğum varmış gibi bir eli, bir de bırakamıyorum
Sanki, ağıtlar yakılıyor dört bir ağızdan da
Toprağa gönderecek cenaze bulamıyorum
Yalnız dört köşeden ibaret tahta parçasına koymuşum kendimi
Kazacak toprağı da koydum kefeme,
Çaresizlikten dört dönüyorum