Kuruyan Hayaller Şiiri - Emre Orkun Keskin

Boğuluyorum, sürüklendiğim kapkara gökyüzünde nefessiz kalıyorum
Bazen radyoda çalan yunanca şarkıda
Bazen istiklalde bi kafeden gelen şarkının içinde buluyorum seni.
Sonra çöpleri karıştıran bi evsiz edasıyla kalbim burkuluyor
Elimi yavaşça uzatıyorum gökyüzüne yağmur diliyorum
Yağmıyor
Tenim kuruyor, dudaklarım çatlıyor.
bir yudum şarapla
yada bir kadeh rakıyla ıslatıyorum dudaklarımı
yine kulağıma tecavüz edercesine vuran müziğin derininde sen yatıyorsun
yanına yatıyorum
bir süre konuşuyorum hayalinle
sonra kelimelerimiz sevişmeye başlıyor şehvetle...
uzaklaşıyor hayalin
yalnız kalıyorum...

koşsamda yetişemiyorum
uzaklaşıyor hayalin kayboluyor bir sisin içinde
sonra mı?
kelimeler bir bir kayboluyor küfürlerimin arasında
susuyorum...
rüzgar sövercesine tokatlıyor saçlarımı
vaz geçiyorum senden...
ama hayalinden değil!