Kuruyan Güle Ağıt Şiiri - Sultan Mustafa

Bunca yıl bahçemin
Tek gül ağacıydın
Sevgin gönüllerde
Dillerdeydi adın

Bir gün dönümünde
Sönmüş ki yıldızın
Sarardın
Soldun bir günde

Bitmiş ki umudun
Görmeden baharı
Kurudun, kurudun

Kurudun, gitti bülbül
Bahçemde neşe söndü
Neler umardı gönül
Neler umardı, neler

Kurudun bitti bahçeler
Bitti sızı sızı
Karalar giydi beyaz
Kan ağlamakta kırmızı

Gülüm
Kuruman sana ölüm
Bana zulüm

N’olur hadi gayret
Üstünden at ölümü
Uzat bana gülümü

Seven umar elbet
Seni seviyorum gül ağacım
Seviyorum
Senden hala güller bekliyorum