Kuruyan Dallar Şiiri - Nedim Uçar

Kuruyan dalların solan yaprağı,
Düşünce toprağa, yele karışır.
Yalancı dünyanın düzeni böyle,
En yakın bildiğin ele karışır.

Hayaller gözünde büyür bir zaman,
Yazarsan derdini olur bir roman,
Kirpikler üstünde süzülen duman,
Düşer damla damla sele karışır.

Akşamın güneşi vurunca dağa,
Uzayan gölgeler dolar sokağa,
Duygular ansızın gelir dudağa,
Şarkılar türküler dile karışır.

Karanfil kolunu yere serince,
Orkide rengini yare verince,
Çiçekler baharda koku sürünce,
Toprağın sevdası güle karışır.

Gönlümü keder esir edersen,
Ardına bakmadan çekip gidersen,
Sevdiğin birine vefasız dersen,
Sevincine bile çile karışır.

Yaptığın hatalar içini yaksa,
Süzülen gözyaşı içine aksa,
Dünyada gönülden sevenin yoksa,
Yeşeren umudun çöle karışır.