Kuruyan Aşk Şiiri - Cengiz Erdoğan

Sana yalvaran bakışlarla
Beni öpmeni isterdim
Sen de sana yalvarmamı
İstercesine yok derdin
Ve beni dudaklarına
Susamamış bir şekilde
Öylece seyrederdin
En sonunda sen de dayanamaz
Yaklaşırdın bana yavaşça
İlk önce sıcak nefesin
Yüzümü okşar
Sanki korkuyormuş gibi
Göz kapakların gözlerini saklardı
Kulağıma seni seviyorum diye
Kısık bir sesle fısıldar ve
Fısıltılarla içime girerdin
Bütün vücudumu sarar
Geçtiğin yerleri uyuşturur
Tüylerimi diken diken ederdin
Seni içimden hiç çıkartmak istemezdim
Beni kalbine hapsettiğin gibi
Ben de seni
İçime hapsetmek isterdim
Ama o heyecana dayanamaz
Ellerim titrer ayaklarım tutmazdı
Kendimi taşıyamaz
Olduğum yere yığılırdım
Gözlerim kapanır
İstesem de açamazdım
Kendimi kaybeder
Hiçbir şey düşünemezdim
Tekrar kendime gelmem için
Sana ihtiyacım vardı
Zaten hep sana ihtiyacım olmuştur
Tıpkı bugün olduğu gibi
Kurumaya yüz tutmuş
Bir çınar misaliyim
Yüzyıllara meydan okuyan çınar
Sana yenik düştü
Yavaş yavaş kuruyorum
Sanki toprak küsmüş de
Bana su vermiyor
Acı çekiyorum
Her gün bir yanım kuruyor
Ama kalbim hala çarpıyor
Ve seni zikrediyor
Seni unutamadım
Unutmayı başaramadım
Yüzün gözlerime perde olmuş
Gözlerin gözlerimin içine bakıyor
Gözlerin ilk günkü gibi parlıyor
En derinlerde kendimi görüyorum
Çaresizce sonuma bakıyorum
Sensiz sonuma doğru gidiyorum
Artık bu çınar yıkılıyor
Ama kalbim hala ilk günkü gibi
Çünkü bu kalp seni taşıyor
Ve seninle birlikte can vereceği
Günü bekliyor
O gün benim bayramımdır
Çünkü seninle birlikte
Sonsuzluğa gideceğim
Bir daha asla ayrılmadan
Seninle tekrar yeşerecem
Bütün acılarım son bulacak