Kuruyan ağaç Şiiri - Muharrem Tüylü

kuruyan ağaç yapraklarına ne oldu
dalların kırılmış tek başına kalmışsın
ne gelen var yanına ne giden var
zamanında çok kiymetliydın onlarda
şimdi uçan kuş bile dalına konmaz oldu
insanlar altında oturmaz eğenmez oldu
odun olup kul olacak günü beklersin
teselin olsun ateş olup ısıtmak var
kör ateş başında insanları toplamak var
kul olup savrulup dünyaya dagılmak var
öyle deme ne olur..........
ama ben ne güzel günler geçirdim
çocuklar sallanırdı dalımda cıvıl cıvıl
mışıl mışıl uyurdu gölgemde insanlar
neşelenırdım sevinırdım ilgiye alakaya
ama bakmadılar kuruttular koca gövdemi
kustum konuşmam hakkımı helal etmem ebedi
dalımda dal koparıp dikselerdi devam ederdi bedenım
yine insanlar uyurdu gölgemde çocuklar sallanırdı
kurusada bedenım devam edecektı neslim
ağaç konuşmaz diye gülmeyın bana
her canlı konuşur hör görmeyın onlara