Kuruttun Beni Şiiri - Ayhan Kocabay

Gam yükü yüreğim hüzünle dolu
Her gün eceline yürüttün beni
Göstermedin zalim bir çıkış yolu
Emanet bedende çürüttün beni

Unuttum bir kere içten gülmeyi
Terk etti şu huzur bana gelmeyi
Bu can arzuluyor sanki ölmeyi
Ölmeden kabrime sürüttün beni

Sığındığım tek yer Yüce Yaratan
Anlamsız bu hayat şimdi sıradan
Hiç farkım kalmadı bahtı karadan
Onulmaz dertlere bürüttün beni

Mevsimim kış oldu gelmedi yazım
Dert sardı ruhumu çoğaldı sızım
Gayri bu dünyaya geçmiyor nazım
Dalında soldurup kuruttun beni