Kuruntu Şiiri - Selahattin Koca

Kırıntılarını topla biriken hatıraların
Günlerin birbirinden farkı kalmadı
Sessizlik bozuldu artık ağladım
Şimdi kaldır kalbimden yatağını

Mutsuz et istersen ölene kadar somurturum
Derdimi anlatmıyor bu yorgunluğum
Kalbe somut delil gerek sorun bu mu
Benim sevgim yener senin kuruntunu

O günlere yeniden başlamak imkansız
Attığın bu kördüğüm, çözülmez insafsız
Umut için hiçbir neden kalmaz mı
Benim gibi sevseydin yanmazdık

Hislerimin tercümanı bir iki damla mürekkep
Gel bu okyanusda ölene kadar kürek çek
Akıntıya teslim ol yorulursan
Su akar yari bulur; ya fazla umutluysam.

[Bridge]
Düşerim yine yamaçlarından
Sonu gelmez araf tadında
Çarem yok bırakmadında
Vazgeçtim kanatlarımdan

Yine huzuru sende buldum
Görmez kalp kusuru, vurgun
Tut zamanı sende dursun
Kur saatini, sonsuzumsun

Küllerinden doğmaz aşk, bir söndürüp bir yakarsan.
Dünya gerçek; yaşamıyoruz masalda.
Tutsağız sanki, hapsolmuşuz yaşamda,
Bu yüzden gerçekler güzel değil masaldan.

Bir başkaydı hatırlamak, unutmuşken huzuru.
Gül misali tebessümün, güllerimi kuruttu.
Acıma eşlik eder gibi, hava bulutlu.
Seni seviyorum, çünkü seni sevmek umuttur.

Umutluyum, karşılığını göremesem de.
Göremesen de söylüyorum, dinle sen de.
Dinlesen anlarsın, bilmesen de;
Hislerimi dökemem ki bir seferde.

Tahmin ettiğinden fazla yoruldum,
Ama karşı koyamıyorum; sonum bu.
Yol tahmin ettiğimden fazla uzundu,
Neden yürüdüğümü dahi unuttum...